Guy Debord Δεν υπάρχει σχεδόν καμία πτυχή της σύγχρονης ζωής που να μην έχει σημαδευτεί περισσότερο ή λιγότερο βαθιά από τον Σουρεαλισμό – είτε πρόκειται για τις τέχνες, τη λογοτεχνία, τη διαφήμιση ή ακόμη και την πολιτική. Οι τρόποι σκέψης και δημιουργίας που επεξεργάστηκαν ο Αντρέ Μπρετόν και οι μαθητές του αποτέλεσαν έκρηξη παντού – ακόμα και όταν η ανατρεπτική του πρόθεση εξαφανίστηκε. Από πού προήλθε ο Σουρεαλισμός; Ποιοι ήταν οι οπαδοί του; Και πώς εξελίχθηκε;

Sungur Savran «θελήσανε να με πετάξουν απ’ το κόμμα, / μα δεν το πέτυχαν / ούτε και συντρίφτηκα κάτω από τα είδωλα που γκρεμίζονταν.» Αυτοί οι στίχοι προέρχονται από το διάσημο ποίημα του Ναζίμ με τίτλο «Αυτοβιογραφία». Θα έπρεπε να παρακινήσει όλους όσοι τον γνωρίζουν να σταθούν και να αναρωτηθούν: Ποιος ήταν αυτός που προσπάθησε να απομακρύνει τον Ναζίμ από το κόμμα του, δηλαδή το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας; Ακόμη πιο αινιγματική είναι ο τελευταίος στίχος: Για ποια πεσμένα είδωλα μιλάει ο Ναζίμ και, κυρίως, γιατί δεν έχει συντριβεί κάτω από αυτά τα πεσμένα είδωλα;

Χρήστος Κεφαλής Η κριτική των αστικών συμβάσεων συνιστά κομβική διάσταση στο έργο του Ίψεν. Ο Ίψεν διαπλάστηκε μέσα στα επαρχιώτικα, μουντά περιβάλλοντα της νορβηγικής κοινωνίας, στην οποία η καθυστερημένη ανάπτυξη του καπιταλισμού προκαλούσε διαρκείς ρωγμές και αναταράξεις, αλλάζοντας δραματικά τη ζωή των μικροαστών που αποτελούσαν την πλειοψηφία της. Στις συνθήκες αυτές, οι παραδοσιακές αξίες της αστικής ευπρέπειας (ατομική ανεξαρτησία, οικογένεια, κοκ), καθώς και τα νέα αστικά εγωιστικά ήθη, αποκτούσαν το χαρακτήρα συμβάσεων, που συγκάλυπταν ή εξωράιζαν τις πραγματικές τάσεις της κοινωνικής ζωής.

Louis Brehony Μετά τη Νάκμπα, η παλαιστινιακή τέχνη και ο πολιτισμός βαδίζουν σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ της διατήρησης της παράδοσης και της αφομοίωσης άλλων τρόπων έκφρασης. Αφού εγκατέλειψε την Παλαιστίνη για τη Σουηδία κατά τη διάρκεια του αποικιοκρατικού πολέμου του Ισραήλ το 1967, ο γεννημένος στη Ναζαρέτ τραγουδοποιός Τζορτζ Τοτάρι άρχισε να χαράσσει μια νέα καλλιτεχνική πορεία, ιδρύοντας το συγκρότημα Kofia με άλλους Παλαιστίνιους και αριστερούς Σουηδούς μουσικούς.

Lorenzo Fabbri Δημιουργώ μια γενεαλογία για το Ossessione του Βισκόντι του 1943 και την προβολή της κουήρ κατάστασης ως αυθεντικής εναλλακτικής λύσης απέναντι στη φασιστική ζωή. Συμπερασματικά, διαχωρίζω το σύστημα οικειότητας και συναισθηματικότητας που αξιοποιεί αυτή η ταινία από εκείνο που συνέβαλε στην παγίωση του μεταπολεμικού νεορεαλισμού.