Την κατάσταση που επικρατεί τις κοινότητες των αυτοχθόνων του Αμαζονίου, όπου τα κρούσματα του κορωνοϊού αυξάνονται επικίνδυνα περιγράφει η αυτόχθονας, ακτιβίστρια και ηθοποιός Kay Sara. Η ηθοποιός το Σάββατο 16 Μαΐου θα έκανε πρεμιέρα ως Αντιγόνη, στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Milo Rau στο φεστιβάλ της Βιέννης Wiener Festwochen.  Aντ’ αυτού έστειλε μέσω βίντεο το δικό της μήνυμα αντίστασης από την καρδιά του Αμαζονίου. 

«Ο κορονοϊός έβαλε το δημόσιο χώρο στο προσκήνιο. Αρχικά, η απαξίωσή του έμοιαζε κυρίαρχη, εντούτοις, η άρση των περιορισμών κυκλοφορίας, σε συνδυασμό με τη μη λειτουργία των μονάδων εστίασης και τον καλό καιρό, έφεραν μια νέα συνθήκη με ορμή ανατροπής. Οι κάτοικοι, και μάλιστα εν τη απουσία τουριστών, καταφεύγουν στους ανοιχτούς δημόσιους χώρους και τους χρησιμοποιούν με πρωτοφανή ένταση», τονίζει στο Πριν ο αρχιτέκτονας Γιώργος Παπαγκίκας. Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο, στο ΠΡΙΝ. 

Σαν έτοιμη από καιρό η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να αξιοποιήσει την απότομη επιτάχυνση της καπιταλιστικής κρίσης λόγω της πανδημίας για να επιτεθεί με βάναυσο τρόπο στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα  και να επιβάλλει ένα ριζικά διαφορετικό τοπίο στην αγορά εργασίας. Το «έκτακτο και προσωρινό πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ για την απασχόληση», όπως το ονόμασε, είναι μια ανοιχτή πρόκληση ενάντια στην εργατική τάξη. Αποτελεί έναν μηχανισμό μεγάλης μείωσης των μισθών των εργαζόμενων και μαζικής μετατροπής συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική ενώ ταυτόχρονα το κεφάλαιο παίρνει δώρο 24 δισεκατομμύρια.

Όταν η Κεραμέως έγινε Καμερέως, του Θάνου Βάλλα. Οι κάμερες είναι το πρόβλημα και όχι η λύση, της Χρυσούλας Παπαγεωργίου. Εσείς οι εμπνευστές της βιντεοσκόπησης έχετε μπει ποτέ σε τάξη; του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη. Και πάλι για τις κάμερες στην τάξη, του Λευτέρη Παπαθανάση. Οργουελιανές δυστοπίες, της Κατερίνα Λιάτζουρα. Για τους ανθρώπους μας που πιάστηκαν στο δόκανο, της Όλγας Τσιλιμπάρη. Ώστε οι εκπαιδευτικοί φοβούνται τις κάμερες γιατί όλοι θα δουν τις αδυναμίες τους; Του Δημήτρη Τσιριγώτη. Από την υπουργό της φωτοτυπίας στην υπουργό της κάμερας, Θανάσης Τσιριγώτης, Χρήστος Κάτσικας.

Πολλές γυναίκες σήμερα στα δικαστήρια...ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ για το φεμινιστικό κίνημα! Οι βιαστές και δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη καταδικάστηκαν με ισόβια και επιπλέον 15 χρόνια κάθειρξη από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, χωρίς να τους αναγνωρίζεται κανένα ελαφρυντικό!  Η απόφαση του δικαστηρίου για τις ποινές ήταν ομόφωνη, όπως και η απόφαση ενοχής τόσο για τον 23χρονο Έλληνα όσο και για τον 21χρονο αλβανικής καταγωγής, για τον βιασμό και την άγρια δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο. Η ανακοίνωση των ποινών έγινε δεκτή με χειροκροτήματα από το ακροατήριο.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΟΧΛΗΣΕ στην αγόρευση της Εισαγγελέως είναι ότι, …ξεκάθαρα σκιαγραφεί μια κατάσταση όπου οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι βίαζαν κατ' εξακολούθηση, με την κάλυψη της ισχυρής οικογένειας της Ρόδου, μέχρι που έφτασαν στον φόνο. Κι ότι αυτό το ξέρει σχεδόν το μισό νησί και δεν μιλάει -γιατί ποιος να τα βάλει ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Και ότι κανονικά από το φόνο της Ελένης έπρεπε να ξετυλιχτεί ένα κουβάρι προς τα πίσω, στο οποίο τα εγκλήματα ήταν πολλά και οι συνένοχοι διά των πράξεων ή διά της σιωπής… Αυτό που πραγματικά ενόχλησε είναι ότι σε αυτή τη δίκη ακούστηκαν αυτά που δεν ακούστηκαν ποτέ στην υπόθεση της Αμαρύνθου -ή, υποψιάζομαι, της Βέροιας. Κι αυτό είναι που πρέπει να υπερασπιστούμε, για όλες αυτές τις γυναίκες που υπέφεραν

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από κλάδους που έχουν βρεθεί στο «μάτι του κυκλώνα» της υγειονομικής κρίσης του κορονοϊού, που βιώνουν την πραγματικότητα των απολύσεων, της ελαστικής εργασίας, της τηλεργασίας με το βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού» πάνω τους, που συνεχίζουν να εργάζονται χωρίς μέτρα ασφαλείας και υγιεινής ή που προσδοκούσαν να προσληφθούν για ένα μεροκάματο στην καλοκαιρινή τουριστική σεζόν και σήμερα είναι εντελώς «ξεκρέμαστοι», παίρνουν τον λόγο μέσα από τις σελίδες του Πριν και περιγράφουν την «εργασιακή κανονικότητα» που θέλουν να επιβάλουν κεφάλαιο και κυβέρνηση.

Μπορούμε να είμαστε κάτι παραπάνω από σίγουροι πως οι κυρίαρχες τάξεις και το πολιτικό προσωπικό τους είναι απόλυτα προετοιμασμένες γι’ αυτήν την επερχόμενη σύγκρουση. Αν μη τι άλλο, το έδειξε η αστραπιαία οικοδόμηση του «επιτελικού κράτους» μέσα στο περασμένο καλοκαίρι, με νομοσχέδια έτοιμα από καιρό, προκειμένου να συγκροτηθεί ένα αυταρχικό θεσμικό πλέγμα, οι πραγματικές διαστάσεις του οποίου δεν πρόλαβαν ακόμη να γίνουν ευρύτερα αντιληπτές. Το δείχνει, επίσης, η απροκάλυπτα σκανδαλώδης διαχείριση του δημόσιου χρήματος εν μέσω καραντίνας, με την πλήρη κάλυψη της ολιγαρχίας των ΜΜΕ…

Η συγκέντρωση της 5/5/2020 στην πάνω πλατεία της Αγίας Παρασκευής δεν υπήρξε αποτέλεσμα διοργάνωσης πάρτυ από την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ή οποιονδήποτε άλλο φορέα. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. άλλωστε δεν έχει ως σκοπό της να διοργανώνει πάρτυ, αλλά διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Υπήρξε μία αυθόρμητη συγκέντρωση νεολαίας, όπως σε πάρα πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας προχθές, που δείχνει όχι μόνο την φυσική της ανάγκη να βγει και να συναναστραφεί μετά από δύο μήνες καραντίνας, αλλά και την απέχθεια στην καθημερινή λογική του «αποφασίσαμεν και διατάσσομεν» και στις υπερβολές με τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα μέτρα προστασίας για την πανδημία για να περιορίσει δικαιώματα και ελευθερίες.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ με τον πιο απερίφραστο τρόπο την συκοφάντηση και την στοχοποίηση της Μ. Αλεφαντή. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ – ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ...Είναι πολιτικά πολύ φτηνή η προσπάθεια της Κυβέρνησης να καλύψει επικοινωνιακά τα τεράστια κενά στο ΕΣΥ μέσα από το χάιδεμα των πιο συντηρητικών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας.