Η Καρόλα Ρακέτε έχει αποδείξει με τον καλύτερο τρόπο τα τελευταία χρόνια ότι αντιτίθεται αποφασιστικά και αποτελεσματικά στις φασιστικές, ρατσιστικές και εθνικοσυντηρητικές δυνάμεις. Έχει σώσει πολλούς ανθρώπους από τις χειρότερες απειλές. Ποιος από τους κακόβουλους γράφοντες έχει κατορθώσει να υπερασπιστεί με επιτυχία τις θέσεις του απέναντι σε έναν ρατσιστή υπουργό Εσωτερικών και τις κατασταλτικές του δυνάμεις; Θυμόμαστε το #SeaWatch3 και τις απειλές του #Salvini το 2019. Είναι σωστό να αντιταχθούμε στο κύμα ανακατατάξεων μεταξύ των κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι αξιόπιστο να το κάνεις όταν στέκεσαι αλληλέγγυος στην ουκρανική αντίσταση ενάντια στην υπαρξιακή απειλή που θέτει ο ρωσικός ιμπεριαλισμός.

Carlos Sapir

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εισβολή του στη Γάζα και παρά την παγκόσμια κατακραυγή ενάντια στη γενοκτονία που διαπράττει εναντίον των Παλαιστινίων, το Ισραήλ επιτέθηκε στο Λίβανο με μια σειρά βομβαρδισμών και προετοιμάζει ανοιχτά μια χερσαία εισβολή στη χώρα. Αυτή η κλιμάκωση, εξωφρενική ακόμη και στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου πολέμου ως προς την κατάφωρη περιφρόνηση της κυριαρχίας του Λιβάνου, έχει ήδη σκοτώσει εκατοντάδες αμάχους. Ενώ οι επιθέσεις του στο Λίβανο ήταν βάναυσες, η κλιμάκωση του σιωνιστικού κράτους σε έναν πόλεμο που το έχει ήδη καταστήσει παρία στην παγκόσμια σκηνή είναι μια σιωπηρή παραδοχή της αποτυχίας στη Γάζα και εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας διπλωματικής, στρατιωτικής και οικονομικής υπερεπέκτασης που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για το κράτος απαρτχάιντ. Επιπλέον, οι εγκληματικές επιθέσεις του Ισραήλ κατά του Λιβάνου είναι δυνατές μόνο μέσω της συνεχιζόμενης στρατιωτικής υποστήριξης που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει στο Ισραήλ, και είναι καθήκον του κινήματος αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη στη Βόρεια Αμερική να κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει αυτή η υποστήριξη.

Rashid Khalidi

Αν η ισραηλινή ηγεσία είχε ξεκάθαρη άποψη για το τι ήθελε στην αρχή –να καταστρέψει τη Γάζα και να ολοκληρώσει τη Νάκμπα– δεν νομίζω ότι έχει ξεκάθαρη άποψη τώρα. Αυτό που φαίνεται πιθανό να επακολουθήσει είναι κάποια μορφή ισραηλινής κατοχής, κάτι που είναι ένα αποτέλεσμα που κανείς, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Ισραηλινών, δεν θα επιθυμούσε. Δεν θα ήθελα να καταλάβουν τη Γάζα αν ήμουν στη θέση τους. Η τελευταία τους κατοχή, μέχρι το 2005, δεν ήταν και τόσο επιτυχής. Σκεφτείτε τι είχαν να αντιμετωπίσουν τότε, από τη Χαμάς των αρχών της δεκαετίας του 2000 και άλλες ομάδες με δυνατότητες ένα κλάσμα αυτών που έχουν σήμερα. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν καλές επιλογές, ειλικρινά, από την ισραηλινή οπτική γωνία. Δεν νομίζω ότι υπήρξε μια ξεκάθαρη απόφαση της ηγεσίας σε αυτό το θέμα. Αυτό μπορεί να είναι λάθος, αλλά αυτή είναι η εντύπωσή μου απ’ έξω, διαβάζοντας τον ισραηλινό Τύπο. Παρά τη συντριπτική τους δύναμη, έχουν θέσει τον εαυτό τους σε μια απελπιστική στρατηγική κατάσταση.

Paul Martial

Εδώ και αρκετά χρόνια, οι αρχές της Τανζανίας προσπαθούν εντατικά να εκδιώξουν αυτούς τους κτηνοτρόφους από τη γη τους. Κατηγορούν τα βοοειδή τους για την καταστροφή του πλούσιου οικοσυστήματος της περιοχής Νγκορονγκόρο, όπου δεσπόζει με καμάρι το ηφαίστειο Ολ Ντοίνιο Λενγκάι. Μια περιοχή όπου μπορεί κανείς να βρει άγρια ζώα. Οι αγελάδες των Μασάι λέγεται ότι αποτελούν κίνδυνο για τα λιοντάρια, τις ύαινες, τους ρινόκερους, τις ζέβρες και άλλα ζώα. Ενεργώντας βάσει της κυβερνητικής ανακοίνωσης (GN 673), η κυβέρνηση διέγραψε 11 εκλογικές περιφέρειες, 25 χωριά και σχεδόν 96 χωριουδάκια, αφαιρώντας τα από τον εκλογικό κατάλογο και αφαιρώντας τα δικαιώματα από τα μέλη της κοινότητας. Έκλεισε επίσης τις υπηρεσίες εκπαίδευσης και τις ιατρικές κλινικές. Το αποτέλεσμα είναι να επιστρέφει η ιλαρά λόγω της έλλειψης εμβολιασμών. Ταυτόχρονα, οι δασοφύλακες κατέσχεσαν τα ζώα, βυθίζοντας πολλές οικογένειες στη φτώχεια. Ο στόχος ήταν να εκδιωχθούν 110.000 Μασάι από τη γη τους.

Gilbert Achcar

Δεν είχε περάσει ούτε μια ώρα από τότε που έγραψα το άρθρο μου πριν από μια εβδομάδα («Ο Λίβανος και η ισραηλινή στρατηγική εκφοβισμού», 17/9/2024) όταν οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ξεκίνησαν μια μαζική τρομοκρατική επιχείρηση στο Λίβανο ανατινάζοντας μεμονωμένες συσκευές επικοινωνίας σε δύο διαδοχικά κύματα μέσα σε δύο ημέρες, σκοτώνοντας περισσότερους από 40 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 3.500. Αυτά τα δύο κύματα μαζικής τρομοκρατίας ακολουθήθηκαν από μια κλιμάκωση της ανταλλαγής οβίδων πέρα από τα σύνορα, μεταξύ της Χεζμπολλάχ και των Ισραηλινών Δυνάμεων Επίθεσης (ή αλλιώς IDF), που προηγήθηκε του έντονου βίαιου βομβαρδισμού που εξαπολύθηκε τη Δευτέρα στο νότιο Λίβανο και σε άλλες περιοχές όπου η Χεζμπολλάχ έχει παρουσία, σκοτώνοντας σχεδόν 500 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 1.600. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται ακόμη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Joseph Daher

Στο φόντο του γενοκτονικού πολέμου του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, η διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων του συριακού καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ επανήλθε στο προσκήνιο με δύο πρόσφατα γεγονότα. Πρώτον, η πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας άνοιξε στη Δαμασκό τον Σεπτέμβριο του 2024, μετά από πολλές αποτυχημένες εξαγγελίες. Ο αρμόδιος επιτετραμμένος Αμπντουλλάχ αλ-Χαρίς δήλωσε κατά τη διάρκεια της τελετής εγκαινίων τη δέσμευση της πρεσβείας του Βασιλείου να προωθήσει και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Τον ίδιο μήνα, η Τουρκία συμμετείχε για πρώτη φορά σε συνεδρίαση του Αραβικού Συνδέσμου μετά τον Σεπτέμβριο του 2011.

Blanca Missé

Τα τελευταία δύο χρόνια, ο κόσμος έχει συγκλονιστεί από τη συνύπαρξη πολλών αγώνων. Σε αυτούς περιλαμβάνονται η ηρωική ουκρανική αντίσταση στη ρωσική εισβολή, η εξέγερση για την ελευθερία των γυναικών στο Ιράν, ο ανανεωμένος αγώνας για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, η λαϊκή αντίσταση κατά του πολέμου στο Σουδάν και οι νέες κινητοποιήσεις κατά του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Αυτά τα κινήματα έχουν το καθένα τη δική του δυναμική και ρυθμό. Η προσέγγιση αυτών των ξεχωριστών κινημάτων από μια κοινή προοπτική και σε διεθνή κλίμακα θέτει σοβαρά ερωτήματα για την Αριστερά: Είναι δυνατόν να υποστηριχθούν ταυτόχρονα όλοι αυτοί οι αγώνες παρά τα διακριτά χαρακτηριστικά και τις αντιφάσεις τους; Μπορούν αυτοί οι αγώνες να βρουν αλληλεγγύη μεταξύ τους;

Είμαστε εμείς, οι Ισραηλινοί, διατεθειμένοι να ζήσουμε στη μόνη χώρα στον κόσμο της οποίας η ύπαρξη βασίζεται στο αίμα; Το μόνο όραμα που είναι τώρα πλατιά διαδεδομένο στο Ισραήλ είναι να ζούμε από πόλεμο σε πόλεμο, από αιματοχυσία σε αιματοχυσία, από σφαγή σε σφαγή, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερα διαλείμματα μεταξύ τους. Οι αισιόδοξοι υπόσχονται μεγάλα διαλείμματα, ενώ η δεξιά υπόσχεται μια μόνιμη αιματοβαμμένη πραγματικότητα: ο πόλεμος, οι σφαγές, η συστηματική παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ένα κράτος παρίας, που επαναλαμβάνονται σε έναν ατέρμονο κύκλο.

Ως Σοσιαλιστές, πώς πρέπει να προσεγγίσουμε τις προεδρικές εκλογές του 2024; Τα δύο μεγάλα κόμματα, που είναι καπιταλιστικά ιδεολογικά μέχρι το κόκαλο, μας παρουσιάζουν μια επιλογή μεταξύ ενός νεοφιλελεύθερου μιλιταριστή υποστηρικτή των πολυεθνικών και ενός νεοφασίστα μανιακού εγκληματία. Καθώς γράφω αυτό το κείμενο (7 Ιουλίου), οι ηγέτες και οι χορηγοί των Δημοκρατικών αντιπαρατίθενται για το αν θα αντικαταστήσουν τον Μπάιντεν μετά την συγκλονιστικά κακή του εμφάνιση στο ντιμπέιτ στις 27 Ιουνίου. Αλλά ένας νεότερος, πιο δυναμικός υποψήφιος θα εξακολουθεί να είναι ένας εκπρόσωπος των νεοφιλελεύθερων και ιμπεριαλιστικών πολιτικών του Δημοκρατικού Κόμματος και των μεγάλων χορηγών του στην ελίτ της ηγεσίας των επιχειρήσεων.

 'Ο λαός, με δική του ευθύνη, έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης... Δεν θα ήταν τότε απλούστερο για την κυβέρνηση να διαλύσει τον λαό και να εκλέξει άλλον;' Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Η λύση», 1953. Η ειρωνική φράση του Μπρεχτ μόλις έγινε πράξη από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Από το 2017 έως το 2024, το κόμμα του συρρικνώθηκε από 314 σε 99 βουλευτές στην Εθνοσυνέλευση. Ηττήθηκε και στις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου/Ιουλίου 2024. Κατά τη διάρκεια αυτών των ίδιων βουλευτικών εκλογών, ένα εκλογικό μέτωπο κατά του ακροδεξιού Rassemblement National (RN) σχηματίστηκε στον δεύτερο γύρο από όλα τα κόμματα…