Η επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται το τελευταία διάστημα στην ΝΑ Μεσόγειο και οι "ασκήσεις πολεμικής ετοιμότητας" στα ελληνοτουρκικά σύνορα επιβεβαιώνει ότι η όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας...Και μόνο ότι το πεδίο της αντιπαράθεσης είναι ένα "θαλάσσιο οικόπεδο", 110 μίλια νότια από το Καστελόριζο, και ακόμα πιο μακριά από την Κρήτη, στην καρδιά της Α. Μεσογείου, σε μια περιοχή που η Ελλάδα και η Τουρκία ισχυρίζονται μονομερώς, και η κάθε μία για λογαριασμό της, ότι αποτελεί για αυτές δικιά τους ΑΟΖ και "εθνικό χώρο", δείχνει τον άδικο, επιθετικό και ταξικό χαρακτήρα αυτού του ανταγωνισμού και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου.

Η ουσία του ''κυριαρχικού δικαιώματος'' το οποίο διεκδικεί το ελληνικό κράτος, είναι το δικαίωμα συνεργαζόμενων με αυτό πετρελαϊκών εταιρειών, ιδιαίτερα της γαλλικής Total (εξ ου και η φιλελληνική [sic] παρέμβαση του Μακρόν) να κάνουν έρευνες για υδρογονάνθρακες στη νοτιοανατολική μεσόγειο. Ο πατριωτισμός τον οποίον αξιώνει το ελληνικό κράτος από τους υπηκόους του είναι ο επιχειρηματικός πατριωτισμός προς τις πετρελαϊκές και όχι μόνο πολυεθνικές εταιρείες με τις οποίες είναι συμβεβλημένο…Οι σύμμαχοί μας βρίσκονται αλλού: στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, όπου οι εργαζόμενοι/ες, η κοινωνία, οι δυνάμεις που παλεύουν για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη, αντιστρατεύονται μια αντίστοιχα εθνικιστική πολιτική που υπηρετεί ανάλογους οικονομικούς και στρατιωτικούς ανταγωνισμούς.

Θέλουμε να είμαστε μια πλατφόρμα έκφρασης και συνάντησης για τις φωνές που καταλαβαίνουν ότι, σήμερα, για την οικοδόμηση του κουβανικού σοσιαλισμού, απαιτούνται: Περισσότερη κρατική υποστήριξη στους τομείς της κοινωνικής βοήθειας, της εκπαίδευσης, του πολιτισμού, της υπαίθρου και της υγείας· περισσότερος έλεγχος της εργατικής τάξης στα μέσα παραγωγής, λιγότερη ιδιωτική ιδιοκτησία, λιγότερη παρουσία του κράτους στις ελευθερίες έκφρασης και δημιουργίας και περισσότερη ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών.

Η πρόσφατη όξυνση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, με επίκεντρο την ελληνοτουρκική σύγκρουση σε σχέση με την ΑΟΖ, αποτελεί μονάχα το τελευταίο επεισόδιο ενός ανταγωνισμού των κυρίαρχων τάξεων των δύο χωρών, του οποίου το τίμημα όμως θα κληθούμε να πληρώσουμε εμείς, οι υποτελείς τάξεις. Το εκρηκτικό κλίμα το οποίο δημιουργείται τις τελευταίες μέρες από τις κυβερνήσεις, εθνικιστικούς κύκλους και τα ΜΜΕ αποτελεί εξαιρετικό κίνδυνο και για τους δύο λαούς. Στην πραγματικότητα αυξάνονται οι πιθανότητες να χυθεί το αίμα ανθρώπων προκειμένου να εξυπηρετηθούν οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Όλα αυτά μάλιστα τη στιγμή που θα έπρεπε να είμαστε ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου παντού και όχι μόνο σε μια περιοχή όπου θα μπορούσε να δημιουργηθεί θερμό επεισόδιο.

Αγώνας για την ειρήνη των λαών, ενάντια στους ανταγωνισμούς και τα σχέδια κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού. Δεν πολεμάμε για τους Έλληνες και Τούρκους Λάτσηδες, δεν πολεμάμε για το αν θα τρυπήσουν η EXXON και η TOTAL! Πολεμάμε για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα και την κοινωνική απελευθέρωση. Πάλη για αποτροπή του πολέμου, για την ήττα της πολεμικής προετοιμασίας και εθνικιστικής υστερίας. Όχι στις ΑΟΖ και στην οικοπεδοποίηση-καπιταλιστική λεηλασία των θαλασσών. Καμία εξόρυξη στις διεθνείς θάλασσες από Τουρκία, Ελλάδα, πολυεθνικές εξόρυξης. Πάγωμα όλων των δραστηριοτήτων εξόρυξης και ακύρωση συμβάσεων παραχώρησης. Ανατροπή εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες (παιδεία, υγεία, στέγαση κλπ.).

Jonathan Neale

Γιατί το περιβάλλον έχει σημασία για τους σοσιαλιστές; Αυτή είναι μια συχνή ερώτηση μέσα στην αριστερά, αλλά είναι μια λάθος ερώτηση, για ένα λάθος πράγμα. Όταν μιλάμε για το περιβάλλον εξισώνουμε πολλά διαφορετικά πράγματα που έχουν ελάχιστα κοινά, όπως η ασχήμια των απορριμμάτων και οι θάνατοι εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο από τη σκόνη του άνθρακα στον αέρα. Και αυτό μας κάνει να παραβλέπουμε το ένα περιβαλλοντικό ζήτημα που έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα άλλα – την κλιματική αλλαγή.

Η αντιπαράθεση Ελλάδας και Τουρκίας, άδικη και από τις δύο πλευρές, απειλεί να µας σύρει σε ένα καταστροφικό πόλεµο-σφαγείο, κυριολεκτικά και µεταφορικά, για τις εργαζόµενες τάξεις των δύο χωρών. Η Αριστερά πρέπει να πάρει επειγόντως πρωτοβουλίες για δράσεις και κινητοποιήσεις που θα αποσκοπούν στο να ανακόψουν την πορεία προς τον πόλεµο. Οι έµποροι του πολέµου, πετρελαιάδες, κατασκευαστικές, κατασκευαστές όπλων, πολιτικό προσωπικό των αρχουσών τάξεων και καθεστωτικοί προπαγανδιστές των µίντια, υπό την ενθάρρυνση, τις «διαβεβαιώσεις» και την ώθηση µεγάλων ιµπεριαλιστικών χωρών και συµφερόντων, έχουν καταλάβει τον δηµόσιο χώρο και στήσει τον αποτρόπαιο χορό τους προσπαθώντας να κερδίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας...

Μειωμένα κονδύλια για «επιχορηγήσεις» κατά 22%, κατάργηση του προγράμματος για την Υγεία, αυξημένο μερίδιο των δανείων, αυστηρή εποπτεία και έλεγχος στις χρηματοδοτήσεις, πρωτοφανής θέσπιση «χειροφρένου» που μπορεί να τραβήξει κάποια χώρα και να διακοπεί η χρηματοδότηση σε μια άλλη και εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων που εγκρίνονται από την Κομισιόν είναι οι αποφάσεις της τετραήμερης ευρω-συνόδου, που εισάγουν την ΕΕ στη εποχή των κορονο-μνημονίων! Τέσσερις μέρες σκληρών διαπραγματεύσεων χρειάστηκαν για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ληστρική συμμορία αστικών συμφερόντων, που τσακώνεται για τη μοιρασιά της λείας, πάντα σε βάρος των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.

Χάρης Παπαδόπουλος

Γεννήθηκε στο Κιλκίς τον Φλεβάρη του 1872. Ήδη, νεαρός μαθητής στον τόπο καταγωγής του, είχε γνωριστεί και ενθουσιαστεί με τη σοσιαλιστική φιλολογία. Αργότερα συνεχίζει τις σπουδές στο Βουλγαρικό Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, όπου προμηθεύεται και διανέμει σοσιαλιστικά έντυπα. Ταυτόχρονα ιδρύει μαζί με τους συμμαθητές του Ντάμε Γκρούεφ, Γκόρτσε Πετρώφ και Μπόρις Σαράφωφ μια μυστική επαναστατική ομάδα. Πρόκειται για τη μελλοντική ηγετική ομάδα της ΕΜΕΟ. [Αναδημοσίευση από Κόκκινη]

Με βάση τα παραπάνω είμαστε αναγκασμένοι να «ξανακρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου» απαιτώντας:  Επιτέλους σοβαρότητα στην πρόληψη της μαζικής μετάδοσης με πολλά τεστ τακτικά στον πληθυσμό και στους επισκέπτες δωρεάν και υπό πλήρη κρατικό έλεγχο. Απομόνωση των «θετικών» για 15 μέρες σε αξιοπρεπείς χώρους (π.χ. υπάρχουν άφθονα άδεια ξενοδοχεία) υπό ιατρική παρακολούθηση. Δηλαδή αυτό που έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή: εντοπισμένη ιχνηλάτηση εντός κοινότητας και όχι τυφλό συλλήβδην lockdown... Πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος περίθαλψης με δεκάδες χιλιάδες μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού στα νοσοκομεία, στα ΚΥ, στο ΕΚΑΒ και με τις αναγκαίες υποδομές. Τέλος στα προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα και στα κυβερνητικά fake news.