Στην παρούσα συγκυρία, η Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση προβάλλεται όχι μόνο ως μια αναγκαστική λύση σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης και περιοριστικών μέτρων, αλλά ως μια μορφή εκπαίδευσης που πρέπει να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα στο άμεσο μέλλον. Το άρθρο αμφισβητεί την κυρίαρχη λογική η οποία θεωρεί ως δεδομένη την κοινωνικοπολιτική, ιδεολογική και παιδαγωγική ουδετερότητα αυτής της μορφής εκπαίδευσης, εξετάζοντας τη σχέση των χαρακτηριστικών της με την προώθηση της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης και με τη χρησιμοποίηση συντηρητικών τεχνοκρατικών παιδαγωγικών, σε αντίθεση με την ολοκληρωμένη χρησιμοποίηση προοδευτικών μεταρρυθμιστικών παιδαγωγικών, στο πλαίσιό της.

Το καθοριστικό σημείο στην απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής θα είναι η ετυμηγορία για τον Μιχαλολιάκο για το αδίκημα που αντιμετωπίζει, το οποίο είναι η διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Αν καταδικαστεί, σημαίνει ότι το δικαστήριο αναγνωρίζει αφενός ότι υπάρχει εγκληματική οργάνωση, αφετέρου ότι αυτή φτάνει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, δηλαδή στον αρχηγό της. Άρα, το όριο για το κίνημα δεν είναι ούτε η καταδίκη των επιμέρους φυσικών αυτουργών, ούτε το τι θα γίνει με περιφερειακά στελέχη της Χρυσής Αυγής, ακόμα και βουλευτές.

Η σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι μαζί μας από το 1988, από τότε που ο – κατά πολύ Αρμένικης εθνικότητας – πληθυσμός αυτής της επαρχίας της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν απαίτησε την ένωσή του με την Αρμενία. Ο ακόλουθος πόλεμος τελείωσε το 1994 με το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και μερικές γειτονικές περιοχές του Αζερμπαϊτζάν υπό τον έλεγχο της Αρμενίας και σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες…Καθώς η εθνικιστική προπαγάνδα και στις δύο χώρες έχει φτάσει σε ακραία επίπεδα και η πολύ μικρή αντιπολεμική δραστηριότητα όχι μόνο χάνεται στο έρεβος του εθνικισμού αλλά τιμωρείται και με συλλήψεις, το LeftEast είναι περήφανο που δημοσιεύει αυτή τη δήλωση νέων αριστερών Αζέρων.

Από την περασμένη Κυριακή έχουν ξεσπάσει πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν. Ο πόλεμος δεν είναι καινούργιος. Η σύγκρουση ξεκίνησε ήδη από το 1987, πριν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και ήταν ένα από τα σημάδια της τεράστιας κρίσης που αγκάλιαζε το σταλινικό καθεστώς, καθώς οι διάφορες τοπικές γραφειοκρατίες του γίγαντα που έπεφτε επιχειρούσαν να αρπάξουν για τον εαυτό τους μεγαλύτερο κομμάτι της εξουσίας και του πλούτου. Μήλο της έριδος στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Πρέπει να πάρουμε τον τομέα της ενέργειας από τα χέρια των κερδοσκόπων και να τον θέσουμε υπό τον δημοκρατικό έλεγχο των λαών της περιοχής. Χρειαζόμαστε τοπικό δημοκρατικό έλεγχο της παραγωγής και της κατανάλωσης ενέργειας. Πρέπει να σταματήσουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος του τόπου μας και της περιοχής μας για ενεργειακά έργα. Πρέπει να διασφαλίσουμε την ενεργειακή δικαιοσύνη, με κατανομή σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος... Λέμε όχι στις έρευνες ορυκτών καυσίμων και στην εξόρυξη νέων αποθεμάτων! Λέμε όχι στη σύγκρουση μεταξύ των χωρών μας! Λέμε ναι στη δικαιοσύνη για το κλίμα και στην ειρήνη!

Οι κίνδυνοι αυτοί πολεμικών απειλών δεν μπορούν να σταματήσουν στην αρένα του εμπορευματικού κανιβαλισμού. Μόνο λαϊκά και κοινωνικά κινήματα μπορούν να ανατρέψουν τη δυναμική τους, έως (και) το σταμάτημα των γεωτρήσεων σε όλη τη Μεσόγειο, στα διεθνή και στα εθνικά ύδατα. Και στις δύο χώρες, κοινωνικά κινήματα και αριστερές οργανώσεις (ακόμα και μειοψηφικά) παλεύουν για έναν τέτοιου τύπου πολιτικό προσανατολισμό. Η ενθαρρυντική αυτή κατάσταση θα πρέπει να προχωρήσει σε ακόμα πιο σημαντικές μορφές οργάνωσης και συνεργασίας.

Ανακοίνωση του Εκτελεστικού Γραφείου της 4ης Διεθνούς

Παρά την καταστολή ακραίας βαναυσότητας (ήδη περισσότερες από 12.000 συλλήψεις, εκατοντάδες τραυματίες, τουλάχιστον 4 νεκροί), η μαζική εξέγερση του λευκορώσικου πληθυσμού μπαίνει στην ένατη εβδομάδα της, επεκτεινόμενη και κοινωνικά αλλά και πέρα από την πρωτεύουσα, Μινσκ, χωρίς να καταφέρει, για την ώρα, να μετατραπεί σε γενική απεργία. Από την παραποίηση των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών, στις 9 Αυγούστου, στη χώρα αυτή των 9,5 εκατομμυρίων κατοίκων, που βρίσκεται ανάμεσα στην ΕΕ και στη Ρωσία, κάθε εβδομάδα εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνικοί διαδηλωτές, ιδιαίτερα γυναίκες, ζητούν: να φύγει ο Λουκατσένκο, ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, να σταματήσει η αστυνομική βία και να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι.

Αγαπητή Νίκη

Από την προεκλογική ακόμη περίοδο και με την πολυδάπανη εκστρατεία σου, αυτό που απέπνεες ήταν σαφές : “έχω λεφτά, έχω τις πλάτες της εκκλησίας, έχω θράσος όσο κανείς και καμιά ως τώρα, θέλω να γίνω Υπουργός Θρησκευμάτων (αντε και παιδείας)”.Και σε διόρισαν.. Μπέρδεψες ακόμη και αυτήν την ιδιότητα και συχνά ξεχνιέσαι εντελώς.Όχι, Νίκη, δεν είσαι Διευθύντρια στη Σχολή Αστυφυλάκων Καρδίτσας, ούτε επιτετραμένη της ηγουμένης σε κατηχητικό ιερατικής σχολής. Είσαι Υπουργός Παιδείας στην Ελλάδα του Εφιάλτη. Θα τον έχεις ακουστά φαντάζομαι. Δεν ήταν ψάλτης, αλλά κάποιος που πρόδωσε τους συντρόφους του. Οπωσδήποτε, ναι, δε λέω, θα είχε κάποια βάσιμη δικαιολογία. Νοικοκυραίος θα ήταν, θα είχε και οικογένεια. Εσυ λοιπόν σήμερα, όχι απλά κάλεσες αλλά διέταξες τους καθηγητές να κάνουν απεργοσπασία σε βάρος των μαθητών τους.

Η τραγελαφική, χοντροκομμένη και εξωφρενική αυτή υπόθεση, αν δεν ήταν τόσο σοβαρή, θα μπορούσε να αποτελέσει έξοχο θέμα χρονογραφήματος ή θεατρικού έργου. Δυστυχώς δεν πρόκειται για μια ακόμη στημένη δικογραφία με ανύπαρκτες και ψευδείς κατηγορίες. Πρόκειται για μια πρωτοφανή υπόθεση που ξεπερνά το δίχως άλλο κάθε προηγούμενο. Αποτελεί μια καθαρή επίδειξη αυταρχισμού και πυγμής, που ποινικοποιεί ακόμη και τις πιο ελάχιστες κοινωνικές αντιστάσεις, την έκφραση ακόμη και απλών αντιφασιστικών μηνυμάτων.

Πρέπει να τερματιστεί αμέσως η προσπάθεια κλιμάκωσης του εθνικισμού και η κούρσα των εξοπλισμών λόγω του ανταγωνισμού για το φυσικό αέριο. Καλούμε τις κυβερνήσεις των δύο χωρών να συμφωνήσουν σε μία ειρηνική λύση. Καλούμε τους λαούς της Τουρκίας και της Ελλάδας στον αγώνα ενάντια στις κυβερνήσεις των χωρών τους για να σταματήσουν αυτή τη διαμάχη. Γιατί, η Μεσόγειος δεν ανήκει στα μονοπώλια, ανήκει στους λαούς της περιοχής και σε όλα τα έμβια όντα που ζουν στα νερά της. Γιατί, η ειρήνη είναι ο μοναδικός δρόμος για να ζήσουμε σαν άνθρωποι και να γίνει βιώσιμος ο κόσμος για όλους.