Αυτό που θέλουμε να σου πούμε, να σε ενημερώσουμε, είναι λίγο στενάχωρο γιατί δεν θα μπορέσουμε να οργανώσουμε το Μάρτη του 2019, εδώ στη ζαπατίστικη γη μας, τη Δεύτερη Διεθνή Συνάντηση των Γυναικών που Αγωνίζονται. Μπορεί ήδη να ξέρεις τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούμε, και αν όχι θα σου τους εξηγήσουμε: Φαίνεται λοιπόν ότι οι καινούργιες κακές κυβερνήσεις είπαν ήδη καθαρά ότι θα προχωρήσουν στα μεγα-σχέδιά τους, σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου: στο Τρένο Μάγια, στο σχέδιο για τον Ισθμό του Τεουαντεπέκ, στη φύτευση δέντρων για εμπόριο ξυλείας και φρούτων. 

Marea Socialista

Η Marea Socialista (MS) [Στμ. Marea Socialista: Σοσιαλιστική Παλίρροια], είναι μια πολιτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 2007 μέσα στην κορύφωση της επαναστατικής διαδικασίας. Προέρχεται από την μορενική τάση του τροτσκιστικού ρεύματος. Η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της, σαν διεθνιστική, σοσιαλιστική, αντικαπιταλιστική, φεμινιστική και οικοσοσιαλιστική οργάνωση. Από την ίδρυση της αποτέλεσε τμήμα του PSUV [Στμ. PSUV: Partido Socialista Unido de Venezuela το κόμμα που ιδρύθηκε από τον Τσάβες το 2007] θέτοντας σαν στόχο να αποτελέσει ένα αριστερό ρεύμα μέσα σε ένα κόμμα, το οποίο, γεννήθηκε από τις μάζες, αλλά –όπως η ίδια η Marea Socialista αναφέρει- έδειξε από το ξεκίνημα του, τον κίνδυνο να υποκύψει στις γραφειοκρατικές αποκλίσεις της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας που το έφτιαξε. Το 2015 αποχώρησε από το PSUV καταγγέλλοντας –όπως η ίδια η Marea Socialista χαρακτηριστικά λέει- «μια βαθιά παραμορφωμένη οργανική εμπειρία που βρίσκεται στην υπηρεσία της αντεπανάστασης.»

Πιστεύω πως είναι χρέος κάθε αριστερού, κομμουνιστή, αντικαπιταλιστή σήμερα, να παλέψει να δυναμώσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και απ’ την άλλη να παλέψει να έρθουν κοντά όλες οι επαναστατικές, κομμουνιστικές δυνάμεις. Ο ρεφορμισμός ηττήθηκε και μάλιστα κάνοντας μεγάλη ζημιά στην κοινωνία. Οπότε δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες πως μ’ έναν καλύτερο ρεφορμισμό (είτε αυτό είναι σταλινισμός, είτε «πατριωτική Αριστερά», είτε αριστερή σοσιαλδημοκρατία) μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο. Πρέπει να δημιουργήσουμε την επαναστατική Αριστερά της εποχής μας.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΛΑΤΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ / ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ / ΑΝΤΙΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Gabriel Hetland

Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε στην τεταμένη κατάσταση στη Βενεζουέλα; Το ερώτημα έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση στην Αριστερά, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε όλο τον κόσμο. Η πρόσφατη εντατικοποίηση των προσπαθειών των ΗΠΑ για την απομάκρυνση του Νικολάς Μαδούρο, αν χρειαστεί με τη βία, έδωσε στο ζήτημα αυτό ξανά ένα χαρακτήρα επείγουσας σημασίας. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Αλλά ο τρόπος σκέψης μας θα πρέπει να καθοδηγείται από τρεις αρχές: τον μη παρεμβατισμό, την αυτοδιάθεση και την αλληλεγγύη με τους καταπιεσμένους.

Τάσος Κωστόπουλος

Ηταν μια πρακτική που εφαρμόστηκε επί επτά συνεχόμενες δεκαετίες σε βάρος δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, άλλοτε πανηγυρικά και συχνότερα εν κρύπτω, πίσω από το προστατευτικό παραπέτασμα που ύψωναν τα κάθε λογής υπηρεσιακά κι «εθνικά» απόρρητα. Από μια άποψη, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η πιο απτή απόδειξη της συνέχειας του σκληρού πυρήνα του κρατικού μηχανισμού, ανεξάρτητα από κυβερνητικές εναλλαγές, δικτατορίες και φάσεις εκδημοκρατισμού, ανατροπές ή αναδιαρθρώσεις των κατά καιρούς βαλκανικών συμμαχιών της χώρας. Ο λόγος για την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας από μεγάλες ομάδες πολιτών που θεωρήθηκαν κατά καιρούς ενσάρκωση του «εσωτερικού εχθρού», σύμφωνα με τις ταξινομήσεις των μηχανισμών ασφαλείας.

Δημήτρης Λιθοξόου

Ο ελληνικός αντιμακεδονικός αγώνας είναι η συστηματική προσπάθεια που κατέβαλε το ελληνικό κράτος στις αρχές του αιώνα, για να χτυπήσει το εθνικό - δημοκρατικό αυτονομιστικό κίνημα των Μακεδόνων. Το ελληνικό κράτος και εθνικιστικό παρακράτος, συμμάχησε με το οθωμανικό κατεστημένο της εποχής. Λεφτά και όπλα διετέθησαν άφθονα, για τη συγκρότηση και αποστολή ένοπλων μισθοφορικών ομάδων σε μη κατοικούμενα από Έλληνες μακεδονικά εδάφη, για να τρομοκρατήσουν το μακεδονικό πληθυσμό και να ανακόψουν τη διαδικασία της μακεδονικής εθνογένεσης. Οι ελληνικές μισθοφορικές ομάδες, υπό την ηγεσία ελλήνων αξιωματικών και υπαξιωματικών, έσφαξαν, βίασαν και πλιατσικολόγησαν. Έσπειραν τη φρίκη και το θάνατο στα μακεδόνικα χωριά...

Julien Salingue

Θα ρίξουμε μια ματιά πίσω στο 2018, το οποίο ξεκίνησε με μια εξέγερση στο Ιράν, ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής, τις κοινωνικές ανισότητες, τη διαφθορά και την αυταρχισμό του καθεστώτος των Μουλλάδων και με διαδηλώσεις που δέχτηκαν αιματηρή καταστολή, όπως αυτές που γίνονται σήμερα Σουδάν. Η εξέγερση που ξεκίνησε στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής το χειμώνα του 2010-2011 απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της, παρόλο που είναι σαφές –και το έτος 2018 το έδειξε για άλλη μια φορά– ότι οι αντεπαναστατικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, εξακολουθούν να βρίσκονται στην επίθεση.