Η σύγκριση Ασίας και Ευρώπης (καθώς και ασιατικών και ευρωπαϊκών χωρών) στην ιστορία της πανδημίας μας βοηθάει να συζητήσουμε και για τα μέσα και τις επιλογές μιας υγειονομικής πολιτικής. Η απάντηση σε ορισμένα ερωτήματα μπορεί να είναι κραυγαλέα προφανής, αλλά μπορεί και να είναι πιο περίπλοκη. Η ιστορία κάθε επιδημίας (και ακόμα περισσότερο μιας πανδημίας) συνδυάζει πολλούς χώρους: βιολογικό και οικολογικό, ιατρικό και επιστημονικό, πολιτικό, κοινωνικό ή πολιτιστικό... Για αυτό και δοκιμάζει σκληρά τα συστήματα υγείας (με την πλατιά έννοια), την αλληλεγγύη (διαγενεακή, κοινωνική και διεθνή), τα κράτη.

Το δίκιο κρίθηκε στη συνείδηση της κοινωνίας. Και νίκησε. Με την απόφαση τερματισμού της απεργίας πείνας από πλευράς ΔΚ, νίκησε και η ζωή. Η κυβέρνηση καταρρακώθηκε ηθικά και πολιτικά. Και η αναμενόμενη στάση μεγαλοσύνης επιδείχτηκε τελικά, όχι από την οργανωμένη πολιτεία, αλλά από τον κρατούμενο, που απέδειξε στην πράξη ότι πάλευε όχι για τον θάνατο, αλλά για τη ζωή.

Η σημερινή πλειοψηφία του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. και ο πρόεδρός του αποτελούν θλιβερή εξαίρεση και μας γυρίζουν στις μέρες του Ροντήρη , στο 1951. Σιωπούν εκκωφαντικά εδώ και 56 ημέρες, όσο διαρκεί δηλαδή η απεργία πείνας του Κουφοντίνα, που αποτελεί διαμαρτυρία και απαίτηση επαναφοράς στην νομιμότητα…Η φωνή του Δ.Σ.Α. απουσιάζει, την στιγμή κατά την οποία έχει εκφραστεί η φωνή της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Συνηγόρου του Πολίτη, της Διεθνούς Αμνηστίας, των Δικηγορικών Συλλόγων Πατρών και Πειραιά, ακόμα και της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, έστω και με τις διαφωνίες μερικών δεκάδων εκπροσώπων του «δικαστικού μεσαίωνα», όπως εύστοχα τους χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Ε.Δ.Ε.

Αντί για το πολυαναμενόμενο σχέδιο ενίσχυσης του ΕΣΥ, η κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδιο πλήρους μετατροπής του ΕΣΥ σε σύστημα μιας νόσου. Σχεδιάζουν την πλήρη μετατροπή του Σισμανογλείου και του Τζάνειου Νοσοκομείου σε νοσοκομεία μιας νόσου, μεθοδεύουν την πλήρη μετατροπή της Μονάδας Εμφραγμάτων του Ασκληπιείου και της Καρδιοχειρουργικής Μονάδας του Ευαγγελισμού σε Μονάδες Covid. Σήμερα 3/3 ο Υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας στην πραγματικότητα ομολόγησε πως οι όποιες ενέργειες της κυβέρνησης το τελευταίο 20ήμερο στην Αττική είναι «εκ των ένδον» σε βάρος της αντιμετώπισης της λοιπής νοσηρότητας...

Στις 21/02/2021 μια νεαρή γυναίκα, έγκυος στον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης της και μητέρα άλλων τριών παιδιών αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της, αφού μετά από πολλές μάταιες προσπάθειές της η μεταφορά της ίδιας και της οικογένειάς της στη Γερμανία αναβλήθηκε. Η ίδια αποφάσισε να αυτοκτονήσει και έχοντας βρεθεί σε απόλυτο αδιέξοδο απομάκρυνε τα παιδιά της και, αφού ενημέρωσε τους γείτονες, έβαλε φωτιά στη σκηνή της με σκοπό να καεί η ίδια. Η φωτιά δεν πήρε έκταση και κατασβήστηκε άμεσα με μικρή ποσότητα νερού από τους γείτονες που έσπευσαν να βοηθήσουν… Η κατηγορία που τη βαραίνει: εμπρησμός και φθορά ξένης ιδιοκτησίας.

Εδώ και δυο ημέρες με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις, κυβερνητικών στελεχών, του ίδιου του πρωθυπουργού, αλλά και «φορέων της κοινωνίας των πολιτών» (εντελώς τυχαία , στην ίδια γραμμή), εγκαλείται ο κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ότι δεν έχει ασκήσει τις νόμιμες διαδικασίες για την μεταφορά του στον Κορυδαλλό και ότι ο ίδιος διαλέγει την αυτοχειρία! Ψεύδονται . Και οφείλουμε να επισημάνουμε τα ακόλουθα…

Η πασιφανής ιστορική κρίση της Μοναρχίας των Βουρβόνων, που συνδυάζεται με τη βαθειά κρίση του Ισπανικού Κράτους και των θεσμών του ξυπνάει τους κακούς δαίμονες του ισπανικού παρελθόντος που επιστρέφουν ακάθεκτοι στο προσκήνιο. Η κατάσταση είναι λοιπόν κρίσιμη και γίνεται κρισιμότερη καθώς η καλπάζουσα κρίση του μαδριλένικου κέντρου αυξάνει ραγδαία τις φυγόκεντρες τάσεις των Καταλανών και όχι μόνο, την ώρα που, παγιδευμένοι στις κυβερνητικές τους αυταπάτες, οι Podemos χάνουν όση αξιοπιστία τους απέμενε και ολοκληρώνουν την ηθική και εκλογική τους κατάρρευση. Ποια θα είναι η κατάληξη; Οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι προς το παρόν εντελώς πρόωρη…

Η Νέα Δημοκρατία, είναι προφανές ότι έχει συμφέρον από τον θάνατο του Δημήτρη Κουφοντίνα, αφού δεν μπορεί να προκαλέσει την ήττα του με τη διακοπή της απεργίας πείνας. Η κοινωνία, όμως, δεν έχει κανένα συμφέρον να εμπλακεί σε μία τέτοιου είδους εξέλιξη και να εγκλωβιστεί και στα αντίστοιχα διλήμματα για τα επόμενα χρόνια. Ούτε το αντικαπιταλιστικό κίνημα, ούτε η αριστερά. Ούτε καν οι θεσμοί και οι κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς αστικών φιλελεύθερων αντιλήψεων. Γι’ αυτό και όσο είναι καιρός τις λίγες ώρες που μένουν ακόμα, η κατακραυγή της κυβέρνησης και η απαίτηση να ικανοποιηθεί το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα πρέπει να μεγαλώσει όσο περισσότερο γίνεται.

Το να αποδομείς την προσωπικότητα, την εργασιακή ζωή, το ήθος των μαρτύρων με σκοπό να υποβαθμίσεις τη σημασία των καταγγελιών είναι μια απεχθής τακτική των συνηγόρων θυτών. «ποιος νομίζετε ότι είναι πιο αξιόπιστος σε ένα δικαστήριο, ένας νοικοκύρης που ξυπνάει το πρωί να πάει στη δουλειά του ή ένας ομοφυλόφιλος που πάει στην πλατεία να βρει πελάτες;» αναρωτήθηκε ο κύριος Κούγιας σε τηλεοπτική εκπομπή. Δεν είναι κάτι πρωτόφαντο το victim blaming. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα θύματα θα είναι αυτά που θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για το πόσο ήπιαν, τι φορούσαν, γιατί βρέθηκαν στο σπίτι ενός θύτη, γιατί δεν αντιστάθηκαν, γιατί δεν μίλησαν.

Σήμερα Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου επισκέφθηκα τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, που νοσηλεύεται για δέκατη μέρα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου της Λαμίας. Έχοντας συμπληρώσει 49 μέρες απεργίας πείνας ο απεργός παρουσιάζει βαριά απίσχανση, γενικευμένη μυϊκή αδυναμία, αίσθημα ζάλης και σημεία αφυδάτωσης. Η υπογλυκαιμία, συνοδευόμενη από επικείμενες ηλεκτρολυτικές διαταραχές, μπορεί να αποβεί ανά πάσα στιγμή μοιραία για το μυοκάρδιο και τον εγκέφαλο... Μολονότι καταβεβλημένος, ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα του.