Καρλ Ράντεκ

Πρέπει να προσπαθήσουμε να προσανατολίσουμε όλους τους αγώνες για την αύξηση των μισθών, για την ελάττωση του χρόνου εργασίας, όλους τους αγώνες ενάντια στην ανεργία προς το μεταβατικό στόχο του ελέγχου πάνω στη παραγωγή... Ο έλεγχος της παραγωγής σημαίνει διαπαιδαγώγηση στη προλεταριακή πάλη και συγκρότηση όλων των οργανώσεων της επιχείρησης πάνω στη βάση των εκλογών, τη τοπική και περιφερειακή τους σύνδεση, σε σχέση με τους βιομηχανικούς κλάδους, στη προλεταριακή πάλη.

Η συνεχιζόμενη δίωξη των Ρομά στη Βουλγαρία φαίνεται να πήρε πρόσφατα μια νέα τροπή. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στην “επιτροπή μειονοτήτων και ζητημάτων ενσωμάτωσης” της Βουλγαρίας, ορίστηκε ως υπεύθυνος, ένα από τα πιο επιφανή στελέχη του “Πατριωτικού μετώπου” Valeri Simeonov. Από την ανάληψη του πόστου τον Μάιο, πάνω από 400 άτομα από οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον αριστερό χώρο έστειλαν δημόσια επιστολή με την οποία διαμαρτύρονταν για την ενέργεια της κυβέρνησης.

Αναδημοσίευση από: Our baba doesn’t say fairy tales

Michael Löwy

Η συζήτηση για το έργο του Βάλτερ Μπένγιαμιν επικεντρώθηκε παραδοσιακά στην πολιτιστική του κριτική, παρακάμπτοντας τις μαρξιστικές πολιτικές του δεσμεύσεις. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε ένα σημαντικό σώμα μαρξιστικής συζήτησης για τα γραπτά του Μπένγιαμιν, εστιάζοντας κυρίως στο πιο «υλιστικό» έργο του από τη δεκαετία του 1930. Ωστόσο, τα πρώιμα μαρξιστικά γραπτά του Μπένιαμιν - τα οποία αντιπροσωπεύουν μια αρκετά ετερόδοξη, ασυνήθιστη και επίκαιρη προσπάθεια να συνδυάσει τον αναρχισμό με τον κομμουνισμό - αξίζουν μεγαλύτερη προσοχή.

Eric Ruder

Τους μήνες που κύλησαν από την εκλογή του Donald Trump, η άκρα δεξιά στις ΗΠΑ με μεγαλύτερη πλέον αυτοπεποίθηση έχει γίνει πιο επιθετική και πιο βίαιη από οποιαδήποτε στιγμή εδώ και εικοσιπέντε ή παραπάνω χρόνια. Τα εγκλήματα μίσους εναντίον μουσουλμάνων, Εβραίων, Αφροαμερικάνων και ΛΟΑΤ, κορυφώνονται σε ολόκληρη τη χώρα, τόσο σε αστικές περιοχές με φιλελεύθερη φήμη, όσο και σε κόκκινες πολιτείες και αγροτικές περιοχές.

Αναδημοσίευση από: Παραναγνώστη

Daniel Tanuro

Η «λαϊκιστική στιγμή» είναι μια έννοια που προτείνεται από την φιλόσοφο Σαντάλ Μουφ. Σύμφωνα με την Μουφ, η παγκοσμιοποίηση, η ηγεμονία του οικονομικού κεφαλαίου και η ενσωμάτωση της σοσιαλδημοκρατίας στη νεοφιλελεύθερη πολιτική έχουν δημιουργήσει μια «μεταδημοκρατία». Η αρχή του κυρίαρχου λαού έχει γίνει μια κενή φόρμουλα: δεν υπάρχει πλέον κυριαρχία, επομένως δεν υπάρχει πλέον συζήτηση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς.

Εν μέσω στρατιωτικών συγκρούσεων και κατάρρευσης της βιομηχανίας στην ανατολική Ουκρανία, οι ακτιβιστές αναζητούν το δρόμο τους προς νέα μοντέλα οργάνωσης των εργαζομένων. Τα εργοστάσια, τα χαλυβουργεία και τα ορυχεία, είτε βρίσκονται σε ελεγχόμενη από το κράτος είτε σε ελεγχόμενη από τους αποσχιστές περιοχή, έχουν κλείσει, έχουν μειώσει την δραστηριότητα τους, είτε έχουν απολύσει τους εργαζόμενους προκειμένου να μειώσουν τις αποδοχές. Η στρατιωτική βία έχει επιταχύνει τη μετάβαση από τη σταθερή απασχόληση στην επισφάλεια. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που έχουν σχέση με το χώρο εργασίας αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα.

Héctor Sierra

Πριν από τρία χρόνια, ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι έμοιαζε με καπετάνιο ενός πλοίου που βυθίζεται. Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2007-8 και καθώς ένα πακέτο λιτότητας που επιβλήθηκε από το ισπανικό κράτος με την υποστήριξη των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκανε σκληρότερο τον έλεγχο πάνω στους εργαζόμενους και τους φοιτητές, έγιναν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις για δεκαετίες. Η κατάληψη δημόσιων πλατειών, γνωστή ως κίνημα 15-Μ ή indignados, τέσσερις γενικές απεργίες και η εμφάνιση κινημάτων βάσης που αντιτίθενται στις εξώσεις και τις περικοπές, δημιούργησαν μια ζωντανή πολιτική ατμόσφαιρα.

Μάριος Χάκκας

Ο Μέγας Ιεροεξεταστής, ήταν ένας απλός ταγματάρχης. Περιοδεύοντας από τάγμα σε τάγμα, τον παραστέκανε δυο νεαροί λοχαγοί, πλαισιωμένοι κι αυτοί, δεξιά από τον κάθε φορά αλφαδύο αξιωματικό της μονάδας, αριστερά από το βοηθό υπαξιωματικό του ίδιου γραφείου. Και οι πέντε μαζί αποτελούσαν την επιτροπή ηθικής αγωγής, ένα ανώτερο δικαστήριο ψυχών, πενταμελές εφετείο με κατασταλαγμένες απόψεις, τελεσίδικες σκέψεις για το τι είναι εθνικώς επιζήμιο.

Michael Karadjis

Αυτό το άρθρο ασχολείται με μια συγκεκριμένη πτυχή του ρόλου των ΗΠΑ στη συριακή διαμάχη: την προσπάθειά τους να υιοθετήσουν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) ως μια διορισμένη δύναμη εντεταλμένη να πολεμήσει μόνο τις τζιχάντιστες δυνάμεις της Τζάμπχατ αν-Νούσρα (τώρα Τζάμπχατ Φάταχ α-Σαμ ή JFS) και το Ισλαμικό Κράτος (ISIS/Ντά’ες), ενώ θα παραιτούνταν από τον αγώνα του εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. Η πραγματικότητα αυτή συγκρούεται απόλυτα με την γελοιογραφική άποψη που εκφράζεται ευρέως σε επίσημα ταμπλόιντ περιοδικά, αριστερά και δεξιά, που υποστηρίζουν ότι η συριακή εξέγερση εναντίον της δικτατορίας του Μπασάρ Άσαντ είναι συνωμοσία στην οποία εμπλέκονται οι ΗΠΑ, η Αλ Κάιντα, η Τουρκία, το Ισραήλ, ο Τζορτζ Σόρος και πολλοί άλλοι.